Model przywództwa sytuacyjnego Blancharda
Wyjaśnienie modelu Przywództwa sytuacyjnego Blancharda
Przywództwo sytuacyjne Blancharda to model przywództwa, który kładzie nacisk na dostosowanie stylu zarządzania do poziomu rozwoju (dojrzałości) pracownika lub zespołu. Kluczowym założeniem jest to, że nie ma jednego uniwersalnego stylu przywództwa, który sprawdziłby się w każdej sytuacji. Skuteczny lider musi umieć rozpoznać poziom rozwoju swoich podwładnych i odpowiednio dopasować swoje zachowanie, aby wspierać ich w osiąganiu celów.
Model Blancharda wyróżnia cztery style przywództwa:
- Dyrektywny (S1): Wysoki poziom ukierunkowania na zadania i niski poziom wsparcia emocjonalnego. Lider przekazuje jasne instrukcje i ściśle nadzoruje pracę.
- Coachingowy (S2): Wysoki poziom ukierunkowania na zadania i wysoki poziom wsparcia emocjonalnego. Lider wyjaśnia decyzje, zachęca do zadawania pytań i udziela informacji zwrotnej.
- Wspierający (S3): Niski poziom ukierunkowania na zadania i wysoki poziom wsparcia emocjonalnego. Lider dzieli się odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji i wspiera rozwój pracownika.
- Delegujący (S4): Niski poziom ukierunkowania na zadania i niski poziom wsparcia emocjonalnego. Lider przekazuje odpowiedzialność za zadania i decyzje pracownikowi.
Poziom rozwoju pracownika lub zespołu oceniany jest na podstawie dwóch czynników:
- Kompetencje: Wiedza, umiejętności i doświadczenie pracownika w realizacji danego zadania.
- Zaangażowanie: Motywacja, pewność siebie i gotowość pracownika do podjęcia się zadania.