Pozytywny przykład – jak zbudować odporność w zespole
Ta grupa wyglądała całkiem inaczej, widać było radość ze spotkania i wysoki poziom energii. Firma Y od wielu lat stosuje strategię nastawioną na wzmacnianie odporności pracowników i zespołów. Odporność nie zależy tylko od indywidualnych zdolności człowieka do radzenia sobie z emocjami i stresem, w dużym stopniu zależy od kultury organizacyjnej i działań podejmowanych przez organizację.
Badania kwestionariuszem MTQ48 wykazały poziom odporności zespołu uznawany za wysoki (średnia 8, zakres stenów u poszczególnych członków zespołu 6-9). Czy taki poziom zostanie z nimi na zawsze? Tak jak z każdą umiejętnością, żeby utrzymać wysoki poziom kompetencji, warto ćwiczyć cały czas. Bywa, że pod wpływem kryzysu, trudnych przeżyć (np. mobbingu) poziom odporności u człowieka spada. W firmie Y cały czas prowadzone są działania ukierunkowane na rozwój Odporności, teraz są to głównie działania prowadzone przez menedżerów (poniżej wymieniam kilka przykładów interwencji zewnętrznych i wewnętrznych).
Jak zatem budować Odporność Psychiczną na poziomie organizacyjnym?
Odporne (i efektywne) organizacje charakteryzują się następującymi działaniami i cechami:
1. Promują zdrowie psychiczne i emocjonalny rozwój pracowników
W przypadku firmy Y były to takie działania jak:
- regularne szkolenia w zakresie rozwoju inteligencji emocjonalnej i zarządzania emocjami, w szczególności takimi jak złość i gniew
- budowanie pozytywnych emocji poprzez docenianie siebie i innych, pozytywną motywację, budowanie zaufania i naukę empatycznej komunikacji
- wsparcie pracowników w losowych sytuacjach – wsparcie psychologiczne, elastyczne dostosowanie czasu i wymiaru pracy, wsparcie finansowe
- zachęcanie pracowników do szukania pomocy i mówienia o swoich problemach
- monitorowanie poziomu odporności psychicznej na poziomie indywidualnym i organizacyjnym – badanie kwestionariuszem MTQ48 można i warto wykonywać co jakiś czas, aby sprawdzić skuteczność prowadzonych działań
2. Organizacje odporne są elastyczne – nastawione na wypróbowanie nowych rozwiązań
- w firmie Y dużą wagę przywiązuje się do konstruktywnego podejścia do popełnianych błędów. W teorii wiemy i często powtarzamy, że każdy ma prawo popełniać błędy i z błędu dużo się można nauczyć. W praktyce biznesowej nadal często błąd traktowany jest jako „porażka”, następuje „poszukiwanie winnego”, na skutek czego pracownicy błędy ukrywają lub po prostu nie podejmują się działań obarczonych ryzykiem
- rozwijanie filaru Odporności Psychicznej jakim jest podejście do Wyzwań – budowanie bezpiecznego środowiska (safe learning environment) polega m.in. na szkoleniu menedżerów i pracowników w zakresie stosowania konstruktywnego i pozytywnego feedbacku z uwzględnieniem strategii mattering (każdy jest równie ważny), wspieraniu inicjatyw oraz korzystania z każdego doświadczenia
3. Rozwijają kulturę zaufania, zrozumienia i szacunku
- zaufanie to podstawa otwartej komunikacji – a zaufania nie da się nakazać, trzeba je zbudować poprzez bycie autentycznym, lojalność i wspieranie współpracy zamiast rywalizacji. Bez zaufania pracownicy świadomie ograniczają swoje zaangażowanie
- firma Y zdecydowała się na przeprowadzenie m.in. szkoleń z zakresu komunikacji opartej na typach osobowości, co pozwoliło pracownikom lepiej zrozumieć swoją różnorodność, siły i słabości oraz dostosować komunikację
- wprowadzono też kulturę doceniania na co dzień – po tym, jak na szkoleniu z budowania Odporności Psychicznej uczestnicy doświadczyli siły i energii płynącej z powiedzenia sobie nawzajem, za co się doceniają, postanowili robić to świadomie i dać sobie na to przestrzeń
Przed wcześniej wspomnianą firmą X stoi spore wyzwanie, jednak istniejące przykłady dobrych praktyk pozwalają przyjąć, że zmiana jest możliwa – o ile zmienić będą chcieli się również zarządzający…
Bibliografia:
Clough, P., Strycharczyk, D. (2017), Odporność psychiczna. Strategie i narzędzia rozwoju
Hamel, G., & Valikangas, L. (2003) The quest for Resilience . Harvard Business Review
Vogus, T. J., & Sutcliffe, K. (2007). Organizational resilience: towards a theory and research agenda